Και ο Σπύρος Γιαννιώτης είναι ένας αθλητής που κάθε μέρα, σε κάθε αγώνα, τιμά και τα χρώματα της Ελλάδος, αλλά και τα ερυθρόλευκα.
Τη Δευτέρα το μεσημέρι έγραψε ακόμα μία «ολόχρυση» σελίδα στην ένδοξη καριέρα του, αφού για δεύτερο συνεχόμενο παγκόσμιο πρωτάθλημα τερμάτισε πρώτος στα 10χλμ ανοιχτής θαλάσσης στη Βαρκελώνη.
Ο Έλληνας πρωταθλητής είχε καταπληκτική στρατηγική στον αγώνα και αφού έμεινε σχετικά πίσω στα πρώτα 5 χιλιόμετρα, στη συνέχεια είχε δυνάμεις ώστε να κάνει την αντεπίθεσή του και να περάσει στην κορυφή.
Και μπορεί λίγο πριν το φινάλε να τον πλησίασαν οι αντίπαλοί του, διότι είχε την ατυχία να πιει λίγο νερό, όμως αυτό δεν τον πτόησε και έφτασε πρώτος στη γραμμή του τερματισμού και γεμάτος χαρά αφιέρωσε το χρυσό του μετάλλιο σε όλους τους Έλληνες.
Το ξεκίνημα στις πισίνες
Ο Σπύρος Γιαννιώτης μπορεί να διακρίνεται τα τελευταία χρόνια στους αγώνες ανοιχτής θαλάσσης, όμως το ξεκίνημά του στην κολύμβηση έγινε στις πισίνες και κυρίως σε αγώνες 400 μέτρων.
Η πρώτη του μεγάλη επιτυχία ήταν το 2001 στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Φουκουόκα, όταν και τερμάτισε 7ος, ενώ δύο χρόνια αργότερα κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο στα 4Χ200 ελεύθερο στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα.
Κάπως έτσι ξεκίνησε η συλλογή των μεταλλίων και του έδωσε και την απαιτούμενη ώθηση ώστε να πρωταγωνιστήσει στους Ολυμπιακούς αγώνες της χώρας του.
Ολυμπιονίκης στην πατρίδα του
Ο ανταγωνισμός στους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας το 2004 ήταν τεράστιο, όμως ο Γιαννιώτης με μία καταπληκτική εμφάνιση στον ημιτελικό των 400μ. ελεύθερο έκανε νέο πανελλήνιο ρεκόρ και προκρίθηκε στον τελικό όπου αναδείχθηκε 7ος Ολυμπιονίκης.
Ένα ακόμη μετάλλιο ήρθε την επόμενη χρονιά στην Αλμερία, όταν τερμάτισε στο ίδιο αγώνισμα τρίτος στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα.
Σε εκείνους τους αγώνες άρχισε να δοκιμάζει την τύχη του και σε μεγαλύτερες αποστάσεις και δικαιώθηκε αφού εκτός από άλλο ένα χάλκινο στα 800μ. ελεύθερο, βγήκε δεύτερος στα 1.500 μέτρα.
Μικρή κάμψη και «απογείωση» στην ανοιχτή θάλασσα
Το 2006 δεν ήταν η καλύτερη δυνατή χρονιά για τον Σπύρο γιαννιώτη, ο οποίος τερμάτισε 8ος στο ευρωπαϊκό της Βουδαπέστης, μένοντας μακριά από τον καλό του εαυτό.
Τότε όμως ήταν που αποφάσισε πως είχε έρθει η ώρα να φύγει από τις πισίνες και να ριχτεί στις «μάχες» της ανοιχτής θάλασσας. Κάτι που του ταίριαζε γιατί πρόκειται για αγώνες επιβίωσης, με πολλούς να χρησιμοποιούν αρκετά αθέμιτα μέσα, αλλά στο τέλος ο καλύτερος να δικαιώνεται.
Και αυτό έγινε το 2007 με «διπλή» επιτυχία. Αρχικά στο παγκόσμιο πρωτάθλημα υγρού στίβου στη Μελβούρνη τερμάτισε 5ος στα 5χλμ., ενώ λίγους μήνες αργότερα στο παγκόσμιο ανοιχτής θαλάσσης στη Βαρκελώνη, κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στο ίδιο αγώνισμα.
Η πορεία προς την καταξίωση
Όλα πλέον είχαν πάρει το δρόμο τους και αυτό που έμενε για να ξεχωρίσει από τους υπόλοιπους αθλητές ο Γιαννιώτης, ήταν να παραμείνει για αρκετά χρόνια στον «αφρό» του αθλήματος.
Το 2007 ήταν, μέχρι τότε, η καλύτερη χρονιά του και δικαίως συμπεριλήφθηκε στον κατάλογο των υποψηφίων για τον τίτλο του καλύτερου Ευρωπαίου κολυμβητή ανοιχτής θαλάσσης.
«Υπεραθλητής γιατί όταν πέφτει, ξέρει να σηκώνεται»
Το 2008, στους Ολυμπιακούς αγώνες του Πεκίνου, ήταν μία από τις ελπίδες της Ελλάδος για ένα μετάλλιο. Όμως ο αγώνας δεν εξελίχθηκε όπως ήθελε ο Έλληνας πρωταθλητής και τερμάτισε τελικά στην 9η θέση.
Ήταν ένα πλήγμα στην αυτοπεποίθησή του, όμως όπως δήλωσε και ο προπονητής του ο «Σπύρος είναι υπεραθλητής, γιατί όταν πέφτει ξέρει να σηκώνεται πρώτος».
Και αυτό το απέδειξε στη συνέχεια, όταν το 2009 κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στη Ρώμη στα 5 χλμ. ανοιχτής θάλασσας.
Το 2010 ήταν η μοναδική χρονιά που απουσίασε από τις μεγάλες διοργανώσεις, καθώς ετοιμαζόταν για τη μεγάλη χρονιά, το 2011.
Το «ορεκτικό» ήταν το χρυσό μετάλλιο στην Πορτογαλία στο Παγκόσμιο κύπελλο, στα 10 χιλιόμετρα ανοιχτής θαλάσσης. Αυτό όμως δεν ήταν τίποτα μπροστά σε αυτό που ακολούθησε.
Λίγους μήνες αργότερα, στο ίδιο αγώνισμα στη Σανγκάη, κόντρα σε όλα τα μεγαθήρια του αθλήματος, τερματίζει πρώτος και κατακτά το χρυσό μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα, αποδεικνύοντας πως οι κόποι τόσων ετών δεν πήγαν χαμένοι.
Εκείνη τη χρονιά αναδείχθηκε μάλιστα Αθλητής της χρονιάς από τον ΠΣΑΤ.
Τα δάκρυα στο Λονδίνο
Το πόσο μεγάλο αθλητής και άνθρωπος είναι ο Σπύρος Γιαννιώτης όμως, το διαπιστώσαμε άπαντες στους Ολυμπιακούς αγώνες του Λονδίνου πέρυσι το καλοκαίρι.
Ο Έλληνας πρωταθλητής δεν κατάφερε να κατακτήσει κάποιο μετάλλιο, αφού τερμάτισε στην 4η θέση και έμεινε εκτός βάθρου.
Για οποιονδήποτε άλλο και αυτό το επίτευγμα θα ήταν αρκετά σημαντικό. Όχι όμως για τον Σπύρο, ο οποίος ένιωσε να «προδίδει» όλους τους Έλληνες που περίμεναν κάτι περισσότερο.
Η εικόνα του αμέσως μετά το τέλος του αγώνα να «ξεσπάει» σε λυγμούς διότι απογοήτευσε πολλούς που τον πίστεψαν, συγκλόνισε τους πάντες, ενώ προς τιμήν του δεν στάθηκε στα κρύα νερά του Λονδίνου.
Η μεγαλύτερη τιμή για εκείνον όμως ήρθε λίγες μέρες αργότερα, καθώς επιλέχθηκε, δικαίως, να είναι ο σημαιοφόρος της ελληνικής αποστολής στην τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων.
Αναλυτικά όλες οι διακρίσεις του Σπύρου Γιαννιώτη:
Χρυσά μετάλλια
2013 Βαρκελώνη (Παγκόσμιο Πρωτάθλημα): 10 χλμ Ανοιχτή Θάλασσα
2011 Σαγκάη (Παγκόσμιο Πρωτάθλημα): 10 χλμ Ανοιχτή Θάλασσα
2010 Ζάγκρεμπ (Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα): Ομαδικό 5 χλμ Ανοιχτή Θάλασσα
2008 Ντουμπρόβνικ (Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα): 5 χλμ Ανοιχτή Θάλασσα
2001 Τύνιδα (Μεσογειακοί Αγώνες): 1500μ ελεύθερο
2001 Τύνιδα (Μεσογειακοί Αγώνες): 4χ200μ ελεύθερο
Ασημένια μετάλλια
2011 Σαγκάη (Παγκόσμιο Πρωτάθλημα): 5 χλμ Ανοιχτή Θάλασσα
2009 Ρώμη (Παγκόσμιο Πρωτάθλημα): 5 χλμ Ανοιχτή Θάλασσα
2005 Αλμερία (Μεσογειακοί Αγώνες): 400μ ελεύθερο
2005 Αλμερία (Μεσογειακοί Αγώνες): 1500μ ελεύθερο
2001 Τύνιδα (Μεσογειακοί Αγώνες): 400μ ελεύθερο
Χάλκινα μετάλλια:
2010 Ζάγκρεμπ (Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα): 5 χλμ Ανοιχτή Θάλασσα
2007 Μελβούρνη (Παγκόσμιο Πρωτάθλημα): 5 χλμ Ανοιχτή Θάλασσα
2005 Αλμερία (Μεσογειακοί Αγώνες): 800μ ελεύθερο
2002 Βερολίνο (Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα): 4χ200μ ελεύθερο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου